رویدادهای هوشمند

زندگی چیز عجیب غریبیه! مال من که اینجوریه! هروقت از بالا بهش نگاه کنم شگفت‌زده می‌شم. توی تمام اتفاق‌های زندگیم یه هوشمندی جریان داره. تمام اتفاقهای تلخ و شیرینش هوشمندانه رخ دادن.

نمی‌دونم چه جوری توضیحش بدم. ولی می‌تونم یه مثال ساده‌اش رو براتون تعریف کنم:

"این ترم یه پروژه داشتیم که چند روز پیش به صورت اینترنتی تحویل استاد دادیم ولی از قبل قرار بود حضوری هم تحویل بدیم یعنی بریم دانشگاه و در حضور استاد اجراش کنیم. چند روز گذشت و خبری از استاد نبود که تعیین کنه چه روزی برای تحویل حضوری بریم. من ایمیل زدم به استاد و پرسیدم کی باید بیایم دانشگاه. استاد هم جواب داد چون دانشگاه تعطیله بی‌خیال تحویل حضوری شده. طبیعتا توی این جور مواقع دانشجوها خوشحال می‌شن. ولی برخلاف انتظار چندتا از بچه‌ها به استاد اصرار کردند که تحویل حضوری بذاره. استدلالشون هم این بود که خیلی زحمت کشیدیم و شما باید حاصل زحمت‌هامون رو ببینین!

استاد هم توی رودربایستی قبول کرد.

امروز رفتم دانشگاه. زود رسیده بودم و از اونجایی که دانشکده کلا تعطیل بود و در همه کلاسها و سایت و ... بسته بود نشسته بودم روی پله‌ها.

نشسته بودم روی پله‌ها که یه اتفاق شگفت‌انگیز افتاد. یک نفر اومد از کنارم رد شد و رفت بالا. من رو نشناخت. ولی من شناختمش. ستاره بود. نمی‌تونم بگم دوستم بود. ولی یه آدمی بود که توی یه برهه از زمان خیلی توی زندگیم تاثیر داشت و شاید بشه گفت منم همونقدر توی زندگیش تاثیر داشتم. آدمی که شاید خودش رو فراموش کرده بودم ولی تاثیراتش توی زندگیم قابل انکار و قابل نادیده گرفتن نیست. شماره‌اش رو ازش گرفتم و قرار شد به زودی دوباره هم رو ببینیم."

حالا همه حرفم اینه. اگه من اون روز به استاد ایمیل نمی‌زدم، اگه استاد توی رودربایستی نمی‌موند، اگه امروز من زود نمی‌رسیدم، اگه در یکی از کلاسها باز بود و من می‌رفتم توی کلاس می‌نشستم، اگه همه این رویدادهای هوشمندانه نمی‌افتاد، اون وقت من ستاره رو نمی‌دیدم و کسی چه می‌دونه نقشه هوشمندانه‌ی بعدی چیه و من و ستاره قراره بعد از این چه نقشی رو توی زندگی هم بازی کنیم...