خانه‌ی روشن...

عدسها رو تند تند پاک کردم و شستم و ریختم توی قابلمه. پیاز رو خورد کردم و سرخ کردم و گوشت چرخ کرده رو هم همون جوری یخ زده ریختم کنار پیازها تا سرخ بشه. یک کمی هل اضافه کردم و داشتم دنبال گلاب می‌گشتم که زنگ در رو زدن.

مامانم بود. اومد بالا و روبوسی کردیم و احوالپرسی.

قابلمه و ماهیتابه رو که رو گاز دید گفت برای چی غذا درست کردی؟ من که غذا آوردم. خندیدم و گفتم خوب نگفتین، از کجا می‌دونستم؟

عدسها که پخت همراه با برنج ریختمش توی پلوپز و یک کمی دیگه پیاز سرخ کردم و کشمش رو هم همراه دارچین سرخ کردم.

یواشکی در قابلمه مامان رو باز کردم. یه قابلمه لوبیاپلوی خوشمزه. قایمش کردم توی یخچال.

عدس پلو رو کشیدم توی دیس و روش رو با گوشت و کشمش تزئین کردم.

سفره رو انداختم روبه‌روی تلویزیون و زدم شبکه پنج. ناهار خوشمزه‌ام رو خوردیم و تولدی دیگر رو هم دیدیم.

یک کمی حرف زدیم و یک کمی خوابیدیم. بیدار که شدم زنگ زدم خونه مادربزرگ. گفتم مامانم اینجاست، شما هم بیاین. خونه‌مون به خونه مادربزرگ (خونه بچگیهامون) خیلی نزدیکه.

تخم مرغها رو با همزن زدم و شیر و روغن و پودر کیک رو مخلوط کردم. داشتم مواد رو می‌ریختم توی قالب که زنگ رو زدن.

مادربزرگ بود، همراه با خاله. اومدن بالا و روبوسی کردیم و احوالپرسی.

کیک رو گذاشتم توی فر و تایمر گاز رو تنظیم کردم. نشستیم، حرف زدیم، خندیدیم. کیک و بستنی خوردیم و ...

طالبی رو ریختم توی مخلوط کن و یک کمی هم شکر و یخ ریختم روش. مخلوط کن رو روشن کردم که زنگ رو زدن.

بابا بود. همراه خواهرم. اومدن بالا و روبوسی کردیم و احوالپرسی.

نشستیم، حرف زدیم، بابا اخبار گوش داد. خواهرم شال جدیدی که خریده بود، نشون داد که زنگ در رو زدن.

متین بود...

و خونه‌ای که دیشب روشن روشن بود...