حالیا معجزه باران را باور کن...

یه ذره لای پنجره رو باز می کنم. انقدری که هوای سرد نیاد تو. ولی بوی بارون، بوی خاک خیس خورده، خودش رو هل می ده توی خونه و خونه بوی زندگی می گیره.

بوی صبحهای زودی که با ذوق چتر کوچیک صورتیم رو دستم می گرفتم و تا سرکوچه می رفتم و منتظر سرویس مدرسه می شدم.

بوی لی لی های خیس زنگهای تفریح مدرسه.

بوی قدم زدنهای طولانی لابه لای درختهای توت خیس دانشگاه.

بوی یه روز خاص توی یه کلاس توی دانشکده زبان.

بوی پهن کردن زیرانداز توی ایوون و خوابیدن زیر بارون.

و ...

پنجره رو می بندم و برمی گردم توی تخت. خونه بوی زندگی گرفته. بوی معجزه...