پنج ماهگی

امروز در آستانه پنج ماهگی علی رو بردیم چکآپ. قدش 65 سانت شده و وزنش 7 و 400. دیگه قطره آهنش رو باید شروع کنم و البته دکتر گفت کم کم بهش غذا هم بدم. ایشالا از بیست و نهم که پنج ماهش تموم شد فرینی و حریره رو براش شروع می‌کنم.

آدم باورش نمی‌شه. ولی حتی فکر اینکه برای این فسقلیها غذا درست کنی و با قاشق بذاری توی دهانشون هم لذت‌بخشه.

و اما آخرین کاری که علی یاد گرفته اینه که وقتی می‌خوابه روی ملحفه، یه گوشه‌اش رو می‌گیره توی دستش و همون جوری باهاش قل می‌زنه و چند دور می‌زنه و لای ملحفه گم می‌شه. اولین بار که این کار رو کرد نمی‌دونستم بهش بخندم یا برم نجاتش بدم. وقتی هم درش آوردم اصلا به روی خودش نیاورد که اون تو گیر کرده بوده و فقط یه لبخند تحویلم داد.

یه کار دیگه‌اش هم اینه که می‌ره می‌چسبه به میزها و مبلها و هی سرش رو می‌کوبونه بهشون. هی هربار هم محکم تر می‌کوبونه. فکر کنم می‌خواد بدونه آستانه دردش چقدره.

* عکس تزیینی است!